عوامل مؤثر بر تکرار اقدام به خودکشی در جوانان و بزرگسالان اصفهانی: مدل های رگرسیونی شمارشی مثبت آماسیده- یک

مقدمه: فاکتورهای مخاطره از موارد مهم در پیشگیری از اقدام به خودکشی شناخته شده اند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی فاکتورهای مؤثر بر تکرار اقدام به خودکشی در جوانان و بزرگسالان است که توسط تعمیمی از مدل های رگرسیونی شمارشی مثبت انجام گرفت. روش ها: اطلاعات 701 بیمار (183 جوان و 518 بزرگسال)، با ویژگی حداقل یک بار اقدام به خودکشی ناموفق، به روش dsm-iv (diagnostic and statistical manual of mental disorders, 4th edition) در شهر اصفهان جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها علاوه بر ارایه شاخص های آمار توصیفی، از برازش مدل های رگرسیونی شمارشی مثبت با خاصیت آماسیده- یک نیز استفاده گردید. یافته ها: مدل poisson مثبت آماسیده- یک برای گروه سنی جوانان مناسب بود. فاکتورهای سن و وجود پیشینه خانوادگی دارای اثر مثبت و فاکتور اختلال سازگار در مقایسه با افسردگی اثر منفی در تکرار اقدام به خودکشی بین جوانان داشت. نتایج حاصل از برازش مدل دوجمله ای- منفی با ویژگی شمارشی مثبت و آماسیده- یک برای گروه سنی بزرگسالان نشان داد که زندگی در ناحیه روستایی، وجود پیشینه خانوادگی و تصمیم گیری بدون طراحی قبلی دارای اثر مثبت بر تکرار اقدام به خودکشی بود. همچنین، تکرار اقدام به خودکشی در بیماران با اختلال دوقطبی نسبت به افراد افسرده عدد بیشتری را نشان داد. نتیجه گیری: در گروه سنی جوانان فاکتورهای اختلال سازگار و سن معنی دار بود؛ در صورتی که برای بزرگسالان اختلال دوقطبی و منطقه سکونت از فاکتورهای تأثیرگذار است. همچنین، در هر دو گروه سنی وجود پیشینه خانوادگی اثر مثبت بر تکرار اقدام به خودکشی دارد.